Σε αυτή ακριβώς τη συνθήκη, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός. Να επενδύει στην πολύ σκληρή, επιδραστική, δημιουργική αντιπολίτευση, αλλά να απορρίπτει τη στρατηγική της έντασης. Να μπορεί να διακρίνει τις στημένες παγίδες, να τις καταγγέλλει και να τις αποφεύγει επιδέξια. Να καταθέτει τις δικές του προτάσεις, με σαφές αριστερό πρόσημο, και να μην αφήνει περιθώρια να θεωρείται «μία από τα ίδια». Από τη συνέχιση της κομματικής αντιπαράθεσης σε ηθικολογική βάση και με υπόστρωμα χυδαιότητας, θα ενισχυθεί το υπάρχον ρεύμα πολιτικού κυνισμού, η διαδεδομένη αντίληψη ότι όλοι ίδιοι είναι και θα ενταθεί η απογοήτευση του κόσμου. Κάτι τέτοιο θα είναι πλήγμα για τη δημοκρατία και ήττα για την Αριστερά. Γιατί αυτό δεν είναι το δικό της γήπεδο. Και δεν το αντέχει. Συνεχίστε την ανάγνωση Αννέτα Καββαδία: Ώστε, «όλοι ίδιοι είναι»;